Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Το παράλληλό (μας) σύμπαν.



  Στο παράλληλο μου-μας σύμπαν νοικιάζουμε ένα διαμέρισμα κοντά στην Αγίας Σοφίας. Στην κουζίνα, σου φτιάχνω βάφλες κάθε πρωί και πίνουμε ζεστό καφέ. Το σαλόνι το βάψαμε το μισό πράσινο και το μισό λεμονί- έκανα εγώ το χατήρι σου και εσύ το δικό μου. Στο μπάνιο συνηθίζεις να λες ότι έχω κάνει πλήρη κατάληψη με τα καλλυντικά, τα αρώματα και τις κολόνιες, τις κρέμες σώματος και τα αφρόλουτρα με μυρωδιά βανίλιας. Το δικό μας δωμάτιο, η κρεβατοκάμαρα είναι απλή αλλά όμορφη κι ας γκρινιάζω που τα παντζούρια είναι παλιά και το φως από τις χαραμάδες με ξυπνάει τα πρωινά που θέλω να κοιμηθώ μέχρι το μεσημέρι.
  Και οι δύο έχουμε τις δουλειές μας. Εγώ πηγαίνω με ποδήλατο, εσύ με αμάξι. Όταν βρέχει με πηγαίνεις εσύ. Μου ανοίγεις πάντα την πόρτα και εγώ πάντα σε φιλάω με το ίδιο πάθος. Τα σαββατοκύριακα πηγαίνουμε εκδρομές με φίλους, σε κάποιο εξοχικό ή σε ξενώνες. Μπόρεσα να αποδεχτώ την αγάπη σου για το κάμπινγκ και άρα τη συμβίωση με κάθε είδους έντομο όπως και εσύ  κατάλαβες πόσο δύσκολο μου είναι να ξυπνάω νωρίς τις Κυριακές.
  Πίσω στο σπίτι, στο παράλληλό μας σύμπαν, βλέπουμε μαζί ταινίες τα απογεύματα. Δεν τις βλέπουμε ποτέ ολόκληρες. Σου μαγειρεύω με τα εσώρουχα και όταν το φαγητό δεν τρώγεται με τιμωρείς όπως μόνο εσύ ξέρεις και μετά παραγγέλνουμε κινέζικο. Μαλώνουμε για την περίεργη μουσική που ακούς και τα άπλυτα πιάτα τα παίζουμε σε στοίχημα στο σκράμπλ. Όταν χάνεις σε κοροϊδεύω και σε γεμίζω σαπουνάδες. Στο παράλληλο σύμπαν τα μαλλιά σου μυρίζουν όμορφα. Το μαξιλάρι έχει πάντα την μυρωδιά σου. Λατρεύω που ώρες ώρες είμαι αδέξια και σε κάνω να γελάς. Δεν με κάνεις ποτέ να κλαίω. Στον ύπνο μας ονειρευόμαστε τον συμβατικό κόσμο και όταν ξυπνάμε είμαστε πάλι μαζί.




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου