Κατά τη διάρκεια παραμονής μου στη μπότα (aka Ιταλία) πέρα από την εκτενή έκθεση στις τακτικές φλερτ των γειτόνων μας, Ιταλών, καθώς και στη επαναλαμβανόμενη επαφή μου με υδατάνθρακες, βίωσα μία περίοδο βαθιάς αποστροφής προς οτιδήποτε παραγωγικό. Ώρες-ώρες, φευγαλέα, περνούσαν από το μυαλό μου ορισμένες ιδέες που θα μπορούσα να αναπτύξω στο μπλογκ όπως "Πως να πιείτε 15 σφηνάκια και να μην σας τρέχουν στα νοσοκομεία" ή " Τα έτοιμα λαζάνια από το σούπερ μάρκετ σκοτώνουν: Μύθος ή Αλήθεια;". Τα απέρριψα όλα πρώτον γιατί βαριόμουν του θανατά και δεύτερον διότι κάθε φορά που έβγαινα στον κοινόχρηστο χώρο με το λάπτοπ αγκαλιά με τρόμαζαν οι Ιταλοί. Όπως και να χει δεν θα κάτσω να αναλύσω πόσο ΤΕΛΕΙΟ είναι το εράσμους και πόσο ΟΛΟΙ οι φοιτητές του μάταιου αυτού κόσμου πρέπει να πάνε αλλά ένα ανούσιο και ελάσσονος σημασίας ζήτημα.
1. Τα κλάμερ.
Τα κλάμερ ΦΥΣΙΚΑ και είναι πρώτα στη λίστα αυτή που έβαψα με πένθιμο χρώμα (μαύρο). Είναι πλαστικά, είναι άσχημα, είναι κακόγουστα, μερικά τολμούν ακόμα και να φέρουν στρας και είναι ΤΟΣΟ ΒΟΛΙΚΑ πράγμα που τα καθιστά εξαιρετικά ύπουλα.
2. Τα παιδάκια που ουρλιάζουν ανεξέλεγκτα.
Φέτος το καλοκαίρι ήθελα να ταΐσω τόσες τάπες σε παιδάκια που τσιροκοπούσαν στο κοντινό μου πεδίο, που λογικά τα εργοστάσια κρασιού από την έλλειψη φελλών θα έβαζαν καπάκια στα κρασιά τους.
3. Τα τρεντς. Ειλικρινά, τα τρεντς αξίζουν να είναι αντικείμενο μίσους και απέχθειας για τόσους πολλούς λόγους. Ως επί το πλείστον δεν έχουν καμία πρακτική χρησιμότητα, φεύγουν από το προσκήνιο όσο γρήγορα έκαναν την εμφάνισή τους και προσφέρουν άπειρο υλικό αυτοταπείνωσης όταν το τρεντ σταματήσει αν υφίσταται. (πράγμα που δεν είναι και τόσο κακό βέβαια.) Ακολουθεί φώτο ενός emo που θα μας κάνει να γελάσουμε ή να κλάψουμε ανάλογα με τις επιλογές του παρελθόντος μας.
4. Αυτούς που κράζουν τα τρεντς.
Συγχαρητήρια, έβγαλες το λογίδριό σου για το πόσο ηλίθιοι/πρόβατα/ανενημέρωτοι/έρμαια/lame είναι αυτοί που ακολουθούν τις τάσεις. Κλαπ, κλαπ πήρες το χρύσο αγαλματίδιο της βαρετής και καθόλου εμπνευσμένης μίρλας, τώρα μπορώ να βγάλω 32 σέλφι με το daiquiri φράουλα μου για να ανεβάσω στο ίνσταγκραμ;
5. Όλα τα σε -άκι.
Παραδείγματος χάριν: -Πάμε για χαλαρό ποτάκι (όχι) -Τσέκαρε εκείνο το γκομενάκι (όχι- το λέει κανένας αυτό το πράγμα;) - Τι κάνει το ζουζουνάκι μου, κάνει μπανάκι; (όχι και όχι). Εξαιρείται το Ρικάκι, γιατί μ'αρέσει κάπως, και οι λέξεις που είναι νορμάλ αλλά δυστυχώς τους αποδόθηκε η ρετσινιά του -άκι. Σοκάκι, (μικρή παύση), συγνώμη.
6. Τα κρουασάν βουτύρου.
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, είναι τόσο δύσκολο απλώς να γεμίζουν ΟΛΑ τα κρουασάν με σοκολάτα και να σταματήσει αυτή η ανωμαλία;
.jpg)
7. Τα πόδια.
Ιου.
8. Αυτούς που αποκαλούν τον μπάρμαν, mixologist.
Σοβαρά τώρα;
9. Αυτούς που μου στέλνουν για 439η φορά request στο facebook για το Candycrush.
ΑΝ αποφασίσω να παίξω candycrush θα το βάλω στόχο ζωής να ισοπεδώσω τα ρεκόρ σας.
10. Την Μαίλι Σάιρους.
Ξέρει αυτή.
Τα 10 πράγματα που μισώ.
1. Τα κλάμερ.
Τα κλάμερ ΦΥΣΙΚΑ και είναι πρώτα στη λίστα αυτή που έβαψα με πένθιμο χρώμα (μαύρο). Είναι πλαστικά, είναι άσχημα, είναι κακόγουστα, μερικά τολμούν ακόμα και να φέρουν στρας και είναι ΤΟΣΟ ΒΟΛΙΚΑ πράγμα που τα καθιστά εξαιρετικά ύπουλα.
Φέτος το καλοκαίρι ήθελα να ταΐσω τόσες τάπες σε παιδάκια που τσιροκοπούσαν στο κοντινό μου πεδίο, που λογικά τα εργοστάσια κρασιού από την έλλειψη φελλών θα έβαζαν καπάκια στα κρασιά τους.
3. Τα τρεντς. Ειλικρινά, τα τρεντς αξίζουν να είναι αντικείμενο μίσους και απέχθειας για τόσους πολλούς λόγους. Ως επί το πλείστον δεν έχουν καμία πρακτική χρησιμότητα, φεύγουν από το προσκήνιο όσο γρήγορα έκαναν την εμφάνισή τους και προσφέρουν άπειρο υλικό αυτοταπείνωσης όταν το τρεντ σταματήσει αν υφίσταται. (πράγμα που δεν είναι και τόσο κακό βέβαια.) Ακολουθεί φώτο ενός emo που θα μας κάνει να γελάσουμε ή να κλάψουμε ανάλογα με τις επιλογές του παρελθόντος μας.
4. Αυτούς που κράζουν τα τρεντς.
Συγχαρητήρια, έβγαλες το λογίδριό σου για το πόσο ηλίθιοι/πρόβατα/ανενημέρωτοι/έρμαια/lame είναι αυτοί που ακολουθούν τις τάσεις. Κλαπ, κλαπ πήρες το χρύσο αγαλματίδιο της βαρετής και καθόλου εμπνευσμένης μίρλας, τώρα μπορώ να βγάλω 32 σέλφι με το daiquiri φράουλα μου για να ανεβάσω στο ίνσταγκραμ;
5. Όλα τα σε -άκι.
Παραδείγματος χάριν: -Πάμε για χαλαρό ποτάκι (όχι) -Τσέκαρε εκείνο το γκομενάκι (όχι- το λέει κανένας αυτό το πράγμα;) - Τι κάνει το ζουζουνάκι μου, κάνει μπανάκι; (όχι και όχι). Εξαιρείται το Ρικάκι, γιατί μ'αρέσει κάπως, και οι λέξεις που είναι νορμάλ αλλά δυστυχώς τους αποδόθηκε η ρετσινιά του -άκι. Σοκάκι, (μικρή παύση), συγνώμη.
6. Τα κρουασάν βουτύρου.
ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, είναι τόσο δύσκολο απλώς να γεμίζουν ΟΛΑ τα κρουασάν με σοκολάτα και να σταματήσει αυτή η ανωμαλία;
7. Τα πόδια.
Ιου.
8. Αυτούς που αποκαλούν τον μπάρμαν, mixologist.
Σοβαρά τώρα;
9. Αυτούς που μου στέλνουν για 439η φορά request στο facebook για το Candycrush.
ΑΝ αποφασίσω να παίξω candycrush θα το βάλω στόχο ζωής να ισοπεδώσω τα ρεκόρ σας.
10. Την Μαίλι Σάιρους.
Ξέρει αυτή.
